tag:blogger.com,1999:blog-57443238599379263472024-03-13T23:50:30.381-07:00De geboorte van een boekIekohttp://www.blogger.com/profile/16220527280671959178noreply@blogger.comBlogger8125tag:blogger.com,1999:blog-5744323859937926347.post-49157540216275016012014-06-12T15:29:00.000-07:002014-06-12T15:29:26.357-07:00Moordwijf autobiografisch?
Zo af en toe stuur ik een hoofdstuk waarvan ik vind
dat het wel zo ongeveer klaar is, op naar een paar proeflezers. Ja, ik laat een
klein aantal mensen zo af en toe iets lezen. Zij houden mij op het juiste spoor
en voorzien me meer dan eens van ideeën, overigens zonder dat ze dat zelf
weten.
“Ik vraag me af in hoeverre Moordwijf
autobiografisch is,” werd me gevraagd en ik verzekerde haar dat Iekohttp://www.blogger.com/profile/16220527280671959178noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5744323859937926347.post-25006745325207627102014-05-21T16:27:00.000-07:002014-05-21T16:28:06.221-07:00Tic tacIn de originele versie van ‘Moordwijf’, die eigenlijk voor het internet bestemd was en die ik later gebruikte als invulling van mijn laatste huiswerkopdracht, brengt het hoofdpersonage iemand door vergiftiging om het leven.
Dit schurkt echter zo dicht tegen de realiteit aan – immers, dames hebben door de eeuwen heen vaker deze methode toegepast – dat Alicia mij de opdracht meegaf om voor het boekIekohttp://www.blogger.com/profile/16220527280671959178noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5744323859937926347.post-52650914141222134982014-04-23T08:23:00.003-07:002014-04-23T12:21:28.671-07:00Hulp uit het verleden
Schreef ik de
vorige keer nog dat ik op het punt had gestaan om op te geven, nu loop ik over
van ideeën. Het writersblock lijkt met de kou van de late winter te zijn
verdwenen en met de warmte van het voorjaar kwam ook de hoop terug.
Eén van de
tips die ik van Alicia kreeg was om je eigen omgeving te gebruiken wanneer je
iets – een kamer, een dorp of stad – wilt beschrijven. Dit ligt zo voorIekohttp://www.blogger.com/profile/16220527280671959178noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5744323859937926347.post-11276386769622490242014-03-16T10:14:00.001-07:002014-04-23T12:20:22.010-07:00Ook dát is schrijvenIets meer dan twee weken lang schreef ik helemaal niet aan ‘moordwijf’. Ja, flarden die soms opdoken en waarvan ik dacht dat ik ze misschien kon gebruiken legde ik vast in mijn notitieboekje. Wetend dat wanneer ik dat niet doe, ik zelfs de beste ingevingen vergeet.
Het begon met het plotselinge inzicht dat de namen van de personages niet meer klopten.
“Waarom niet?” vroeg iemand mij en ik kon Iekohttp://www.blogger.com/profile/16220527280671959178noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5744323859937926347.post-70134693271074389802014-02-25T16:19:00.000-08:002014-02-25T16:19:04.973-08:00Een kort fragment"Waar gaat het verhaal van 'Moordwijf' over?" werd mij menigmaal gevraagd. In alle eerlijk moest ik dan antwoorden dat ik dat nog niet helemaal precies wist. Ooit ben ik gaan schrijven aan een verhaal over een jonge vrouw. Ze werd slachtoffer van huiselijk geweld. Het was een kort verhaal in een aantal delen voor publicatie op het internet.
Ditzelfde verhaal in een boek vangen; dat was wel even Iekohttp://www.blogger.com/profile/16220527280671959178noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-5744323859937926347.post-32186514813683001112014-02-09T07:53:00.001-08:002014-04-23T12:20:58.970-07:00InspiratieEven dacht ik dat het me zou helpen. Dat het me goed zou doen om niet teveel te lezen. Dat het beter was om eventjes over niets anders te schrijven. Me te focussen op slechts één iets.
‘Moordwijf’ -de voorlopige titel- had zich inmiddels diep in mijn brein genesteld en ik wilde me door niets en niemand laten afleiden, mijn aandacht niet verdelen.
Hoe veel meer kun je er naast zitten?
Ik stortte Iekohttp://www.blogger.com/profile/16220527280671959178noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5744323859937926347.post-4108965658681446242014-02-09T07:07:00.001-08:002014-02-13T16:06:05.744-08:00WanhoopVoorzichtig heeft ze zich een plekje verworven in mijn leven. Steeds meer kreeg ze vorm, werden me de contouren van haar lichaam duidelijk. De lijnen van haar gezicht, haar haarkleur. Haar kledingstijl die tijdens haar werk zo strikt zakelijk is, maar in haar vrije uren lekker nonchalant. Verzorgd, maar nonchalant.
Ik probeer me het geluid van haar stem voor te stellen of hoe ze lacht. Van welke Iekohttp://www.blogger.com/profile/16220527280671959178noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5744323859937926347.post-25047700730768351692014-02-09T06:57:00.001-08:002014-02-13T16:06:25.908-08:00Moordwijf; aangenaam“Ach, ik doe maar wat”, zei ik wanneer iemand mij een compliment gaf als ik een stukje had gepubliceerd. Dat meende ik oprecht; dat ik maar wat deed.
Schrijven in de tegenwoordige tijd of de verleden tijd? Ik-vorm gebruiken? Het was nooit een bewuste keus. Flashbacks, spanningsbogen, fictie of non-fictie; het vloog soms alle kanten op. Ongestructureerd meestal, maar zo af en toe pakte het goed Iekohttp://www.blogger.com/profile/16220527280671959178noreply@blogger.com2