Moordwijf autobiografisch?

Zo af en toe stuur ik een hoofdstuk waarvan ik vind dat het wel zo ongeveer klaar is, op naar een paar proeflezers. Ja, ik laat een klein aantal mensen zo af en toe iets lezen. Zij houden mij op het juiste spoor en voorzien me meer dan eens van ideeën, overigens zonder dat ze dat zelf weten.

“Ik vraag me af in hoeverre Moordwijf autobiografisch is,” werd me gevraagd en ik verzekerde haar dat het dat absoluut niet is. God bewaar me.

Maar het is wellicht bijna onmogelijk om niet iets van jezelf in je boek te stoppen. Om je eigen verleden en herinneringen te negeren en er niets mee te doen.

In één van de eerste hoofdstukken grijp ik bijvoorbeeld terug op mijn tijd op de lagere school. Het lokaal dat ik beschrijf in het boek is het lokaal van de zesde klas van de school in het dorp waar ik opgroeide. Mensen die ook die school bezochten zullen het ongetwijfeld herkennen.

Zo komen er meer persoonlijke zaken voorbij. Niet omdat ze het verhaal zijn, maar omdat ze het aankleden.

Als kind zag ik op de televisie eens een in mijn ogen oude vrouw voorbijkomen. Ze was gekleed in een eenvoudige, zwarte jurk en haar donkere, krullende haren omlijsten het bleke gezicht dat met droevige ogen van onder dunne wenkbrauwen verdrietig onze huiskamer binnen keek. Haar stem was verbazend krachtig en vol van emotie toen ze begon te zingen: ‘Non, je ne regrette rien’.

Alhoewel ik er niets van begreep raakte ik er ondanks mijn jonge leeftijd diep door ontroerd.

In mijn hele leven kwam ik nooit veel verder dan een klein beetje ‘Frans van de straat’: woorden als trottoir, maar ook bureau of une bière ; dat ging wel, maar nog steeds pakt de ‘Grand Dame’ me bij de strot wanneer ik dit nummer hoor.

Toen ik dan ook een scene uitschreef waarin ik naast emotie muziek nodig had, hoefde ik niet zo heel erg lang na te denken.

En zo zijn er meer fragmenten waarin iets van mijn eigen leven opgesloten ligt; pijn, verdriet en vreugde. Muziekfragmenten, beelden en geuren. Beschrijvingen van steden waarin ik rondzwierf of reizen die ik maakte.

Maar autobiografisch; nee, daarvoor ben ik nog te jong.